مقایسه الگوی زوج درمانگری تلفیقی خود تنظیم گری-دلبستگی و برنامه توانمند سازی زناشویی انریچ در ارتقای رضایت زناشویی و بهزیستی روانشناختی زوجین

چکیده این پژوهش به منظور مقایسه اثربخشی الگوی زوج درمانگری تلفیقی خود تنظیم گری-دلبستگی و برنامه توانمند سازی زناشویی انریچ بر رضایت زناشویی و بهزیستی روانشناختی زوجین انجام شده است. برای این منظور، از میان زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان خرم آباد، تعداد 33 زوج که به گونه تصادفی به برنامه های درمانگری (شامل زوج درمانگری خود تنظیم گری- دلبستگی و برنامه توانمند سازی زناشویی) و گروه کنترل واگذار شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به اینکه این پژوهش از نوع پژوهشهای شبه تجربی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است، قبل از اجرای برنامه ها، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (enrich)، پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبوک- راست (grims) و مقیاس سلامت روانی (mhi-28) در مورد تمامی شرکت کنندگان اجرا گردید. سپس زوجین گروههای آزمایش در برنامه زوج درمانگری تلفیقی خود تنظیم گری-دلبستگی (8-6 جلسه) و برنامه توانمندسازی زناشویی (6 جلسه) شرکت کردند، اما گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. بعد از اتمام برنامه های مداخله، مجدداً زوجین سه گروه توسط این پرسشنامه ها مورد پس آزمون قرار گرفتند. نتایج حاصل از اجرای تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که پس از کنترل اثرات پیش آزمون، الگوی زوج درمانگری تلفیقی خود تنظیم گری- دلبستگی، اثربخشی معناداری بر افزایش رضایت زناشویی، کاهش مشکلات زناشویی، افزایش بهزیستی روانشناختی و کاهش درماندگی روانشناختی دارد. مقایسه این الگوی زوج درمانگری با برنامه توانمندسازی زناشویی انریچ نیز نشان داد که بین آنها تفاوت معناداری از لحاظ این متغیرها وجود ندارد. با این وجود، پس از کنترل تفاوتهای اولیه گروهها در مرحله پیش آزمون و استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره نمرات افزوده، مشخص گردید که در مقایسه با گروه کنترل، اگرچه هر دو برنامه درمانی اثربخشی معناداری بر رضایت زناشویی، مشکلات روانشناختی و بهزیستی روانشناختی دارند، اما در حوزه درماندگی روانشناختی، تنها الگوی زوج درمانگری تلفیقی توانسته است اثربخشی معناداری را نشان دهد. در نتیجه، الگوی زوج درمانگری تلفیقی خود تنظیم گری- دلبستگی همانند برنامه توانمندسازی زناشویی انریچ، اثرات معنی داری بر رضایت زناشویی و سلامت روان زوجین دارد، که این اثربخشی در زمینه سلامت روان به ویژه کاهش درماندگی روانشناختی برجسته تر است. بنابراین، چنین الگوی یکپارچه زوج درمانی، به ویژه برای زوجینی که علاوه بر نارضایتی و مشکلات زناشویی، از مشکلات مربوط به سلامت روان نیز رنج می برند پیشنهاد می-گردد. کلیدواژه ها: زوج درمانگری تلفیقی خود تنظیم گری-دلبستگی، توانمند سازی زناشویی، رضایت زناشویی، مشکلات زناشویی، بهزیستی روان شناختی و درماندگی روانشناختی